Mark, Addy en Lisa op bezoek!

Na wat lessen over intercultural communication kwamen op woensdagmiddag Mark, Addy en Lisa ons opzoeken hier in Joensuu. 's Middags hebben we dus een toeristisch rondje Joensuu gedaan om ze ons stadje te laten zien. De eerste indrukken leken goed! Het meer lag er mooi bij en de pizza smaakte goed. 's Avonds werd het dan echt tijd om eens even bij te kletsen onder het genot van een potje kaarten en een biertje. Laat naar bed zat er trouwens niet in, we moesten namelijk alweer vroeg op de volgende ochtend.

Om vijf voor half negen stond het shuttle busje naar Koli National Park voor ons klaar. Dat schijnt een prachtig natuurpark te zijn waar je veel kunt doen zoals langlaufen, lopen met snowshoes en skiën. De schijn bleek de waarheid. Het, park op een berg van ongeveer 340 meter, gaf een prachtig uitzicht over een meer met eilanden. Wandelend met onze sneeuwschoenen (heel breed en lang met pinnen aan de onderkant) konden we overal komen waar we wilden. Echt een aanrader om te doen hier! Toch had je niet altijd grip en het gebeurde wel vaker dat er iemand onderuit gleed. Het koffietentje halverwege bleek toch wel moeilijk te vinden, dus zijn we na een uur of drie weer terug gelopen. Conclusie: een geweldige dag in een prachtig natuurpark vol uitdagingen, maar wel slopend! 's Avonds had iedereen moeite om de ogen open te houden.

De vrijdag begon met een heerlijk ontbijt. Deze nacht hebben we gelukkig iets langer gemaakt! Dat hadden we allemaal nodig. Toch was er de nodige spanning te merken. Iedereen was wel een beetje nerveus voor het middagprogramma. Het ijszwemmen stond er namelijk op! Ja inderdaad: een rondje zwemmen in een wak! Dat lijkt toch wel erg koud. Natuurlijk hoort daar wel een sauna aan vooraf te gaan. Toen we aankwamen bij de Polar Bear Club zagen we het wak waar we zometeen in zouden springen. Oei! Dat ziet er koud uit!

Maar goed, nu we er waren hadden we geen keus. Hup omkleden, en de sauna in. Het gerucht dat Finnen alleen tegen vreemden praten als ze dronken zijn of in de sauna zitten is trouwens waar. Normaal zou niemand zomaar tegen je gaan praten, maar in de sauna spreekt iedereen elkaar gewoon aan. Iedereen was ook zo vriendelijk. Als ze zien dat je voor de eerste keer komt, lopen ze meteen met je mee om alles aan te wijzen en leggen ze alles aan je uit. Er was ook geen medewerker aanwezig. Er stond alleen een automaat met polsbandjes waar je vijf euro in moest gooien. Vol van vertrouwen dat je dat gewoon doet en niet zonder te betalen de sauna in duikt. Geweldig! Een enorme sociale controle dus. Eenmaal omgekleed in de zwembroek of bikini (gemengde sauna) liepen we naar de sauna (dat was al de eerste uitdaging omdat de de kleedkamer in een ander gebouwtje zat dan de sauna zelf). Na de sauna van 90 graden brak het moment aan. Een steiger leidde ons naar een plateau met twee trappetjes ongeveer twee meter naast elkaar. Nou, verstand op nul en gaan met die banaan! Zwemmen van het ene naar het andere was voor mij al genoeg om de benen te verstijven. Wat was dat koud zeg! Je kunt het je echt niet voorstellen! Maar als je eenmaal uit het water bent (geloof me, dat wil je wel) is het een heerlijk gevoel! dan is het buiten ook niet zo koud meer. Je kunt dan gerust een minuutje of wat buiten rondlopen zonder het koud te krijgen. Hoe vaker je dit achter elkaar doet, hoe lekkerder het wordt.

Twee geweldige ervaringen dus in deze twee dagen. Zoom bij deze foto trouwens niet in op de hoofden. Iedereen lacht als een boer met kiespijn! Fijne Carnaval iedereen!!

(Het bewijs dat ik het heb gedaan)

Tweede week in Joensuu

Om de week goed te beginnen hebben we zondagavond alvast een stevige bodem gelegd in de vorm van hutspot. We hebben iedereen is laten proeven hoe de Hollandse pot smaakt. De hutspot was goed gelukt en was heerlijk, gelukkig vond iedereen dat! Twee volle pannen zijn opgegaan.

Maandag, dinsdag en woensdag hebben we vervolgens les gehad van twee Hongaarse docenten. Dat was interessant. Het blijkt dat Oost-Europa niet een pot nat is zoals we in het westen wel is denken, maar er zit echt verschil in. Ik denk ook niet dat je zomaar iets echt Hongaars kunt benoemen. Nou, ik nu wel dus!

Donderdag en Vrijdag hebben we les gehad van Kaija. Deze Finse docente heeft eigenlijk alles georganiseerd voor de Eureka module. Ze spreekt goed Engels en helpt ons eigenlijk bij alles wat we willen weten. Handig dus! Er heerst alleen een griepje hier waar ook Kaija niet onderuit kon. Vrijdag hebben we dus vrij gekregen. Het griepje treft veel mensen trouwens. Ik heb er zelf ook even last van gehad, maar na een paar dagen was het gelukkig weer over. De vrijdag hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan. Een boodschapje, een serie en een stok kaarten was genoeg vermaak voor de dag.

Zaterdag zijn Daan en ik naar de Biathlon World Cup gegaan in Konthiolati, een soort Nederwetten maar dan hier in de buurt. Dit was wel heel gaaf! Met de bus zijn we vanuit Joensuu daarheen gegaan. Nadat we een kaartje hadden gescoord kregen we de deelnemerslijst. De hoop dat er toch nog een verdwaalde Nederander mee zou doen, was snel vervlogen. Bij de mannen en vrouwen deden er allebei meer dan tachtig mensen mee. Toen we het terrein opkwamen proefde we meteen de ontspanne sfeer. Er werden stukken zalm op een houtvuurtje gebakken, er was een tent om op in te warmen en het gekke was dat er eigenlijk alleen maar Russen waren. Wat een vreemd volk is dat toch! Stuk voor stuk (prettig) gestoord! Iedereen heeft een veldvles vodka bij om warm te blijven of om in de koffie te doen. Dit maakt de sfeer nog ontspannender... In het fotoalbum (hierboven is een slideshow, daar kun je op klikken) zie je een beetje hoe het was. Toch moeilijk om al typend uit te leggen. Hieronder staan nog twee filmpjes om de sfeer te laten zien als er een Rus van start ging of alleen maar langs kwam.

Gelukkig was het niet zo koud die zaterdag. -14 ongeveer. Maar het duurt best lang voordat iedereen gefinisht is. Om de halve minuut start er iemand en dat met meer dan tachtig deelnemers. Als de eerste paar al gefinisht zijn, moeten er dus nog een paar starten. Uiteindelijk wordt het dan toch wel koud en gelukkig was er dan de tent om even op te warmen. De biathlon was echt leuk en is zeker een aanrader om heen te gaan!

's Avonds zijn we tot slot nog op stap geweest in Club Joensuu. Dat was natuurlijk heel gezellig. Onze vrienden uit Newcastle hadden hun 5-0 verlies tegen de Spurs te verwerken, dus een biertje ging er wel in! Nu op zondag heb ik eigenlijk ook niet veel gedaan. Zometeen gaan we de Franse keuken ontdekken. Zij gaan voor ons koken, dus ik ben benieuwd!

Verjaardag en eerste lessen

Op 2 februari was de laatste dag van het orientatieprogramma. Nog even registreren hier en daar en daarna was het tijd voor taart! Laura en Daan hadden een echte Finse taart voor me gehaald (geen ijstaart) die we heerlijk met onze klasgenoten hebben opgegeten. De orientatiedagen hebben we met alle internationale studenten doorgebracht. Daarvan zitten maar negen mensen in mijn klas voor de Eureka module. De klas bestaat uit mensen uit Letland, Slowakije, Canada, Finland en Nederland. Na een kennismaking met de klas hadden we onze eerste les Fins! Ik heb me echt slap gelachen om de docent. Een klein stevig oud vrouwtje die nauwelijks Engels spreekt maar heel enthousiast is! Echt geweldig. Dus vanaf nu: Hei! Minun nimi on Daan, mina tulen Hollanista. Jaja, dat doen jullie me niet na he? Ik denk niet dat ik ooit nog zo'n gekke verjaardag zal hebben. 's-Avonds was het dan tijd voor een biertje. De prijs viel erg mee! Het was zelfs goedkoper dan in Nederland. We betaalde vier euro voor een halve liter terwijl je voor een klein Hollands glaasje (0,2L) vaak al 2,20 betaald! Het valt dus allemaal echt wel mee. Samen met bijna alle internationale studenten zaten we in de kroeg en deden we karaoke. Dat was echt heel gezellig! Leuk om iedereen te leren kennen. 

Vrijdag kregen we dan onze eerste echte lessen. De eerste docent was heel slecht te volgen. Zijn engels was heel gebrekkig. Eigenlijk heeft hij er twee uur over gedaan om te zeggen dat we als eindproduct een presentatie moeten houden in een science center in the middle of nowhere. Wel heel gaaf dus! De tweede docent die ons de middag les gaf was veel duidelijker. Een echte professor met heel veel verhalen over wood-energy en sustainable energy. Een voor ons nog nauwelijks bekend onderwerp. Dit gaat dus wel intressant worden! Ik ben benieuwd naar de rest. Voor het weekend hebben we weinig gepland. We zullen de omgeving wat gaan ontdekken. Een beetje door het bos wandelen en misschien wat schaatsen ofzo. We shall see!

Eerste dagen school

De laatste drie dagen zijn we naar school geweest. De eerste dag toch wel even spannend! Allemaal nieuwe gezichten, het horen van talen waarvan het bestaan hiervoor onbekend was en natuurlijk nog steeds koud! De eerste dag kregen we vooral te horen dat we welkom waren en dat het koud was. Zeker voor de Braziliaanse zal het wennen worden. De universiteit strekt zich uit over heel Joensuu en is dus best groot. Wij zitten op de Sirkalla-campus.  ’s Avonds hebben we naar de prachtige zonsondergang gekeken op het Pyhäselkä-meer.

Na school zijn we op dinsdag naar Joensoenelli gegaan. Dit is het bedrijf dat de kamers verhuurd in Joensuu. Bij het krijgen van de sleutel werd meteen het saunaschema bijgevoegd: oké, we zijn dus echt in Finland! Vol enthousiasme pakten we een taxi met al onze koffers naar Karjameäntie. Grote vierkante gebouwen stonden voor ons. De straat bestond uit allemaal dezelfde gebouwen. In deze grote blokkendozen zijn verschillende appartementen te vinden waarin de kamers zich bevinden. Toen ik binnenkwam rook het heel raar. Dat viel het meeste op. Ik was wel blij dat er gewoon een bed en bureau stond. We hadden van een Frans stel gehoord dat er niks in hun kamers stond toen zij drie weken geleden de sleutel hadden opgehaald. Zij zijn toen naar een tweedehands winkel gegaan en in gebrekkig Engels uitgelegd wat ze waar wilden hebben en vervolgens een slee gekocht om het te vervoeren. Dat had ik wel willen zien! Maar goed, ik had gelukkig gewoon een bed, bureau en kast. Later op de avond kwam wel even het besef. Ik ben toch wel heel ver van huis, in een huis dat best vervuild is door een gekke Indiër, zonder internet en voor de eerste keer alleen in een ruimte. Toen had ik wel even het gevoel van ‘Waar ben ik in godsnaam aan begonnen??’. Daarna slapen zonder deken, gordijnen en kussen, want die waren niet aanwezig in de kamer.

De volgende dag kwam alles weer helemaal goed. Smile, you’re in Finland! Hup, ’s ochtends weer de kou in (-24 vandaag) en internet en dekens fiksen. Het survivalpakket van de studentenvereniging bood uitkomst. Pannen, servies en beddengoed waren een feit! Na school even een modem gehaald voor het internet en we waren compleet. Kaija, onze tutoring teacher, heeft ons ontzettend geholpen met op en neer rijden. Samen met twee slowaken (met heel grote en zware koffers) werden we gebracht naar een andere kampus voor ons survivalpakket en daarna naar Karjameäntie. Vandaag was echt super! Grap van de dag: de Fin is gefinisht! Tja, had je bij moeten zijn denk ik…

Nu dus uitkijken naar de onze eerste les Fins morgen op mijn verjaardag! Dat moet leuk worden!